Bewust stoppen met eten en drinken

Jules Vermaat wist het zeker: haar leven was voltooid. Ze had de indrukwekkende leeftijd van 96 jaar bereikt, maar nu werden de beperkingen - door botbreuken, ingezakte wervels en pijnlijk ongemak - haar te veel. Haar nichtje Erika Post vertelt over de keuze die haar tante maakte en hoe wonderschoon het stervensproces verliep. Want de overgang van een lang leven naar de dood kan ook gewoon mooi zijn.

‘Mijn tante had geen partner en geen kinderen, maar wel een grote en betrokken familie, en iedereen had daar natuurlijk een mening over. Ik vond echter: wat zíj wil, is leidend.’ De huisarts kon Jules’ euthanasieverzoek op dat moment nog niet ondersteunen, omdat hij hiervoor geen wettelijk kader zag. Hij attendeerde haar wél op de mogelijkheid van opname in het hospice om daar onder begeleiding te stoppen met eten en drinken. Die keuze wees Jules eerst af; ze vestigde haar hoop op het Expertisecentrum Euthanasie. ‘Hiervoor bleek echter een lange wachtlijst te zijn, en daarom nam mijn tante toch het besluit om zich te laten opnemen in Hospice Alkmaar.’ Onder leiding van Yvonne van Ingen, gespecialiseerd arts verbonden aan het hospice, werd daarna de procedure ‘bewust afzien van eten en drinken’ in gang gezet.

‘Alle stappen van het proces werden helder uitgelegd en zorgvuldig uitgevoerd. Dat was voor mijn tante en voor ons als familie heel geruststellend. Het team werkte als een geoliede machine samen. Daarbij viel mij op dat de expertise van de verpleegkundigen voor de arts net zo zwaarwegend was als die van haarzelf. Vooraf had het hospiceteam alles goed voorbereid. Ook alle uitvoeringsverzoeken lagen getekend klaar, zodat de verpleegkundigen steeds meteen konden handelen. Bij opname was ons gevraagd om haar levensverhaal te schrijven en iedereen van het team kende dat!’

'Niemand heeft het als mensonterend ervaren'

De procedure was dus duidelijk, ook voor Jules zelf. ‘Er werd steeds gevraagd of ze nog comfortabel was en ze kon aangeven als ze een paar uurtjes wilde slapen.’ Dat deed ze uiteindelijk op dag acht van haar verblijf. De dagen ervoor genoot ze van bezoek dat afscheid kwam nemen. Toen ze weer wakker was, zei ze dat ze nu écht wilde gaan slapen. Er werd goed doorgevraagd of ze besefte dat dit tot haar dood zou leiden. Dat wist ze en wilde ze.’

Jules werd definitief in slaap gebracht. Het wachten was nu op het moment dat haar lichaam het zou opgeven. ‘De verpleegkundigen en de arts checkten al die tijd goed of er signalen waren die aan- gaven dat ze het niet fijn had. Dan kreeg ze wat extra slaapmiddel toegediend.’ En zo gleed Jules Vermaat langzaam weg uit het leven. ‘We zijn dankbaar en trots dat het bij onze tante zo waardig is verlopen, dankzij de goede begeleiding van Yvonne van Ingen en alle verpleegkundigen in Hospice Alkmaar. Ook de familieleden die aanvankelijk tegen dit besluit waren. Niemand heeft het als mensonterend ervaren.’

Yvonne G. van Ingen – Zelfstandig gespecialiseerd arts levenseinde zorg
info@yvonnegvaningen.nl

www.yvonnegvaningen.nl

Dit artikel verscheen eerder in het liefde voor het leven magazine. 

Deel dit artikel: